คำตอบที่ 1
       จากความตั้งใจที่จะค้นหาเส้นทางบรรลุจุดหมายปลายทางริมทะเลสาปเขื่อนภูมิพล หนทางเส้นเดิมๆ ที่เคยดั้นด้นถูกตัดออกจากการเดินทางในครั้งนี้ “สันต้นสน” ชื่อเรียกแปลกหู ที่น้อยคนนักจะรู้จัก ดูท่าจะเป็นขุนเขาแห่งความเงียบสงบ สด ดิบ ที่ซ่อนเร้นความสวยงามไว้มากมาย ถูกเลือกให้เป็นทางผ่านสายใหม่ ไปยังจุดหมายปลายทางเดิมที่บ้านห้วยริน ทำให้พวกเราต้องโหยหาความจริง จากคำบอกเล่าของสหายออฟโรดแดนไกล

แล้วเสียงโทรศัพท์จากทางเหนือ..ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ส่งข่าวให้เราพร้อมเดินทางไปเยือนจนได้...พร้อมแล้วออกเดินทางจากเมืองหลวงมุ่งหน้าสู่พื้นที่จังหวัดตาก จุดรวมพลแรกของคณะออฟโรด ที่จะมาร่วมเปิดเส้นทางสายใหม่ในครั้งนี้....รวมถึงพวกเรา ทีมงาน worldwheelsweb.com และ สหายร่วมอุดมการณ์จากทางออฟโรด แม็กกาซีน


 แก้ไขเมื่อ : 3/11/2553 12:01:01

คำตอบที่ 2
       ก่อนการเดินทางเราจอดรอสมัครพรรคพวกที่กำลังจะมาถึงจากหลายจังหวัด ระหว่างรอ...ผู้ร่วมเดินทางที่ล่วงหน้ามาถึงก่อนหน้าจับกลุ่มสนทนาถึงเส้นทางที่กำลังจะเยื้องย่างไป หลายคนยังไม่รู้จักเส้นทางนี้ และไม่รู้สภาพเส้นทางว่าเป็นเช่นไร มีเพียงลุงจ่อย คนต้นเรื่อง ต้นความคิด ที่เคยเดินทางเข้าไปกับกลุ่มพี่แอ็บ เท่านั้นที่รู้ เพราะฉะนั้นทริปนี้อยู่ในกำมือลุงจ่อย แต่เพียงผู้เดียว

ลุงจ่อย ชายร่างเล็ก แต่ใจใหญ่ราวกับพื้นป่าตะวันตก เอ่ยด้วยน้ำเสียงอันสุขุม “ เส้นทางนี้ตัดผ่านเป็นเส้นตรง จากบ้านสันดินแดง สู่หมู่บ้านร้างห้วยบง และจะไปสุดเส้นทางที่บ้านห้วยริน “ หลายคนถึงบางอ้อที่ประโยคสุดท้ายของลุงจ่อย เพราะโดยปกติแล้ว หากจะออฟโรดไปห้วยรินต้องใช้เส้นทางสอยมาลัยที่หลายคนรู้จักดี ตัดลงมาที่บ้านร้างนาอีเปย แล้วแยกลงไปสู่บ้านร้างห้วยบง และจบทริปที่ห้วยริน เมื่อเปรียบเทียบกับเส้นทางใหม่ที่กำลังจะเข้าไป เหมือนเป็นการตัดเส้นทางตรง ไม่ต้องไปอ้อมดอยสอยมาลัย ให้เสียเวลา….ซึ่งความจริงที่จะต้องการพิสูจน์ว่าเส้นทางใหนจะใช้เวลามากกว่ากัน

คำตอบที่ 3
       ในอดีตเส้นทางนี้เคยถูกใช้เป็นเส้นทางชักลากไม้ ตัดผ่านเส้นทางเขาสูง-ชัน ช่วงแรกของเส้นทางเป็นหินลอย หลังจากนั้นป่าจะเริ่มดิบขึ้น เส้นทางจากเดิมจะเริ่มเข้าเส้นทางดิน ขึ้น-ลงยอดเขา และหุบเขา ลัดเลาะไปตามชายป่า และเหวสูง สภาพเส้นทางเหมือนจะไม่มีอะไร แต่...อย่าชะล่าใจนะครับ ขนาดพี่ศักดิ์ดา (ชะโดดำ) เอ่ยปากว่า “นี่มัน...ปิเต็ง น้อยๆ เลยนี่หว่า”

เริ่มต้นล้อหมุนเข้าสู่เส้นทางที่หลังหมู่บ้านสันดินแดง มีผู้ร่วมเดินทางร่วมกันในทริปนี้ถึง 10 คันเริ่มจาก หนุ่ม นวลสะอี๋ กับม้ากระโดดกระบะลอย, ศักดิ์ เสือเหลืองโฟร์รันเนอร์ สตาร์ด้าคอยด์สปริง, ปราโมทย์ เสือเขียวยักษ์ใหญ่ใจแอน โตโยต้า, สุรชัย แลนด์ครูเซอร์ 25, เป็กโก้ แลนด์ครูเซอร์ 77, เฮียตี๋ แลนด์ครูเซอร์ 40, เฮียพระมิสเตอร์ทะเวยโอนาย(12/09) จิ๊ปเชอร์โรกี, ณัฐ 106 ไฮวินซ์ คาริเบียน, อมร แลนด์ครูเซอร์ 70, และ ศักดิ์ดา ชะโดดำ แลนด์ครูเซอร์ 78 ที่ทีมงานฯ อาศัยเกาะท้ายไปด้วย (ต้องขอขอบพระคุณมาก)

คำตอบที่ 4
       หลังจากจัดขบวนกันเป็นที่เรียบร้อย ส่งสัญญาณเข้าสู่เส้นทางโหด ด้วยการลงมาบิดฟรีล๊อก ผู้นำขบวนคือ พี่หนุ่ม นวลสะอี๋ ที่ควบม้ากระโดดคันเก่งมาจากกรุงเทพเพียงลำพัง โดยมี ลุงจ่อย เมืองตากออฟโรด ผู้เคยผ่านเส้นทางนี้เพียงคนเดียวของคณะ มาช่วยเป็นเนฯให้

ตามคำบอกเล่าของพี่แอ็บ ผู้เปิดเส้นทางนี้เล่าว่า ดาบหริ เป็นผู้ชี้แนะเส้นทางให้ด้วยความชำนาญพื้นที่ โดยมีคณะของพี่แอ๊บ เข้ามาทำเส้นทางเอาไว้สัก 3-4 รอบ ก่อนที่ทริปนี้จะมาถึง ได้มีการถากเส้นทางเพิ่มเติม ด้วยสภาพที่รกชัดทางบางช่วงจึงถูกต้นไม่ปกคลุมจนมองไม่ชัดเจน ต้องยอมรับในความมานะขอพี่แอ็บจริงๆ อุตส่าขึ้นมาทำทางไว้ ไม่เช่นนั้นแล้วทริปนี้มีเลือดตกยางออกกันยกใหญ่เป็นแน่

คำตอบที่ 5
       ด้วยน้ำพักน้ำแรงของ ลุงจ่อย พี่แอ็บ และคณะเมืองตากออฟโรด หมายมั่นปั้นมือเอาไว้ว่า จะเปิดเส้นทางใหม่เอาไว้เที่ยวในบ้านของเราเอง เพราะที่ผ่านมาหลายทริป ต้องออกไปยืดเส้นยืดสายกับกลุ่มอื่นๆ ถึงแถบเมืองกาญฯ ซึ่งหมายถึงว่าถ้าทริป 3 วัน ก็ต้องบวกเวลาเดินทางเข้าไปอีก หลายๆ ทริปเข้าก็ไม่ไว้เพราะแพ้ระยะทาง เส้นทางนี้จึงเกิดขึ้นมา ทั้งยังเอาไว้รับรองแขกบ้านแขกเมือง ที่อยากจะมารองลิ้มชิมรสเส้นทางในแถบถิ่นเมืองตาก

หลังจากเริ่มเคลื่อนขบวนมาตามป่าโปร่ง สภาพเส้นทางในช่วงแรกนับว่าเป็นไปด้วยความสะดวก หลังกระโดกกระเดกบนทางหินอยู่ชั่วครู่ ไม่นานนักเราก็มาถึงยังบริเวณ “เนินรับแขก” เนินชันที่ทอดยาวตั้งเด่นเป็นสง่ารอคอยการมาถึงของคณะ สภาพเส้นทางในช่วงนี้ยังคงเป็นเส้นทางหินผสมดินร่วน ที่เราต้องไต่ระดับความสูงขึ้นไปทีละคัน ส่งผลให้การไต่ขึ้นเนินชันในช่วงนี้ทำได้ค่อนข้างลำบาก ต้องระมัดระวังคันเร่งพอสมควร เพราะหากกดมากไปล้อจะหมุนฟรี หรือกดน้อยไปก็อาจจะขึ้นไปค้างอยู่กลางเนินก็เป็นได้…

คำตอบที่ 6
       ใช่ครับหลายๆ คนทำอย่างนั้น ส่งมาจากตีนเนินได้แค่ไหน ที่เหลือวินซ์ลากเอา ครั้นจะปั่นสู้ก็กลัวจะเปลืองเพลา เพียงแค่เนินแรก ไม่อยากจะทิ้งอะไรไว้ตรงนี้ เพราะหนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล ออมแรงไว้ก่อนจะเป็นการดีที่สุด

เพียงเนินแรกก็ถึงกับเหงื่อตก หลายคันผ่านได้แบบสบายเพราะท่าไม้ตายที่เตรียมมานั้นต้องบอกว่าครบเครื่อง ส่วนคันที่ไม่มีอาวุธรลับ หรือส่งมาไม่ดีก็เหงื่อตกกับแบบหอมปากหอมคอ ใครที่ผ่านไปได้แล้วก็ต้องจอดรถที่เนินพักเดินลงมาดู แอ็กชั่นเด็ดๆ ของผู้ร่วมคณะ บางคันถอดใจยอมวินซ์ บางคันสู้จนขาดใจถึงสาม-สี่ เทค สุดท้ายก็ต้องมาเดินลากวินซ์กัน

หลังจากผ่านพ้นทางชัน ของเนินรับแขกช่วงแรกมาได้จะมีจุดพักเพื่อเตรียมลุยต่อเนินที่สอง ที่มีอุปสรรคเป็นก้อนหินขนาดใหญ่ ไล่ระดับกันเป็นชั้นๆ คล้ายกับขั้นบันไดหิน รถออฟโรดที่ยกสูงไม่มากนักอาจครูดท้องได้ ดีที่ว่า
ทริปนี้สูงปรี๊ด...แทบทุกคัน เมื่อผ่านจุดนี้ไปได้ หัวขบวนจะจอดรถอยู่ที่ปลายเนินตั้งแถวรอรถคันสุดท้ายเพื่อเคลื่อนขนวบไปพร้อมกัน เรียกได้ว่า 2 เนินแรกกับช่วงรับแขก เป็นเพียงแค่การทักทายของขุนเขาสันต้นสนเท่านั้น

คำตอบที่ 7
       อุปสรรคแรกผ่านพ้นมาได้ โดยไม่ได้ทำความเสียหายแก่มาศึกของคณะแต่อย่างใด หันมาดูเวลาอีกทีก็คล้อยบ่ายแล้ว จึงตั้งขบวนกันอีกครั้งเพื่อนเตรียมเดินทางต่อ หวังในใจว่า...จะไปให้ถึงยังปลายทางก่อนเวลาพลบค่ำ......ทุกคันพร้อม ออกเดินทางได้.....แต่เอ๊ะ! ทำไมขบวนนิ่งอย่างนี้ล่ะ รอเท่าไหร่ก็ไม่ออกเสียที ทันใดนั้นเสียงวิทยุสื่อสารก็ดังขึ้น

“พี่ศักดิ์ ไม่อยู่ในรถ” อ้าว! แล้วไปไหนล่ะ

เท่านั้นเองหลังจากที่พี่ศักดิ์เสือเหลืองโฟร์รันเนอร์...... หายตัวไป ทุกคนก็พร้อมใจขนเสบียงที่เตรียมมา จัดการกันในมื้อเที่ยง รอพี่ศักดิ์ อย่างใจเย็น เพราะหวังว่าพี่เขาคงทำธุระที่ไม่อยากให้ใครรู้อยู่แถวนี้แหละ เดี๋ยวก็มา ... ชั่วครู่ผ่านไป นานกว่าปกติที่จะทำธุระ ทันใดนั้นเองก็มีพี่ท่านหนึ่งนึกขึ้นมาได้ว่า เห็นแกจอดรถไว้ แล้วเดินย้อนลงไปดูแอ็กชั่นขึ้นเนินของท้ายขบวน

คำตอบที่ 8
       ทันทีที่จบประโยคทุกคนก็เริ่มออกตามหา “พี่ศักดิ์ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” เสียงตะโกนก้องจากพงไพร ของพวกเราชาวคณะ ดังลั่นอึกทึกป่า แต่ก็ยังไม่มีวี่แววเสียงตอบรับกลับมา จึงตัดสินใจเดินย้อนกลับไปทางเดิมจุดที่มีคนเห็นพี่แก่เดินลงไป กว่าสิบชีวิตเริ่มออกตามหา เดินแบบปูพรหมย้อนลงไปตามเนินที่พวกเราขึ้นมาในตอนแรก พลันตะโกนเรียกชื่อแกไปตลอดทาง หวังในใจว่าของอย่าให้พี่แกเป็นอะไรไป อย่างน้อยก็ขอให้เจอตัวจะเป็นการดีมาก บางคนถึงกับเล่นวิชา บนบานศาลกล่าวยกมือขอขมา

ตามหากันอยู่พักใหญ่ก็ได้ยินเสียงวิทยุสื่อสารดังขึ้นมาว่า “เจอแล้ว! ขอรถมารับที่เนินล่างด้วย” หลายคนที่อดเป็นห่วงไม่ได้ เริ่มใจชื้นขึ้นหลังจากได้ยินวิทยุ

คำตอบที่ 9
       พี่ศักดิ์เล่าว่า ได้เดินลงไปดูท้ายขบวนแอ็กชั่นที่เนินด่านล่าง จากนั้นจึงจะเดินขึ้นกลับมาด้านบน แต่ก็พบทางแยกที่คล้ายกัน เลยสับสนทำให้เดินไปผิดทาง มองไปทางไหนก็เหมือนกันหมดคล้ายว่าหลงทิศ หลังจากที่เดินวนอยู่พักใหญ่ จึงมาแตะตากันเนินที่มีรอยล้อรถออฟโรด เลยมานักพักเหนื่อยรอ แล้วจึงมีคนตามมาพบ แต่เชื่อไหมว่าแกไม่ได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อแกสักแอะเลย....เกือบจะเป็นไปตามที่พี่แกติดสติกเกอร์ไว้หน้ารถว่า “กลุ่มเพื่อนทิ้ง” เกือบโดนทิ้ง ๆ จริง ๆ เสียมั๊ยล่ะ (หยอกเล่นนะพี่...เพื่อนไม่ทิ้งเพื่อนหรอก)

หลังจากพบพี่ศักดิ์แล้ว การเดินทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรต่อ อุปสรรคมากมายที่ยังรอคอยการมาถึงของคณะเมืองตากออฟโรดจะเป็นเช่นไร

รับประกันได้ว่าหลังจากนี้ไป มีลุ้นทุกช่วง ติดตามต่อได้ในตอนหน้าครับ.....

ลุยห้วยรินเส้นใหม่ กับเมืองตากออฟโรด ตอน 2

http://www.worldwheelsweb.com/offroad/or_advenDetails.aspx?ID=18


ลุยห้วยรินเส้นใหม่ กับเมืองตากออฟโรด ตอน 3

http://www.worldwheelsweb.com/offroad/or_advenDetails.aspx?ID=19

 แก้ไขเมื่อ : 3/11/2553 13:06:48

 แก้ไขเมื่อ : 3/11/2553 13:09:13