คำตอบที่ 241
       ภาพของน้องต้น ในมาดนิ่งๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 242
       ร่มสองตัวตีคู่กันไป...ดูเหมือนจะพุ่งข้ามเสาไฟ ตัดผ่านตัวเมือง แต่ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่...เพียงบินเลียบไปตามขอบถนน ถ้าเกิดฉุกเฉิน เครื่องดับ !!@# ย่อมมีสนามสำรอง พวกเราเล่นแบบฉลาดครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 243
       ขอถามหน่อยครับว่าการหัดบินแบบสามล้อนี้ต้องใช้เวลานานไหมครับและหัดได้ที่ไหนค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ เพราะคงหัดแบบไม่มีล้อไม่ไหว แบบว่าไปแต่ตัวคือรักอยากบินแต่ยังไม่มีอุปกรณ์ แล้วจำกัดอายุหรือเปล่า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 244
       ขอถามหน่อยครับว่าการหัดบินแบบสามล้อนี้ต้องใช้เวลานานไหมครับและหัดได้ที่ไหนค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ เพราะคงหัดแบบไม่มีล้อไม่ไหว แบบว่าไปแต่ตัวคือรักอยากบินแต่ยังไม่มีอุปกรณ์ แล้วจำกัดอายุหรือเปล่า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 245
       นี่เป็นภาพจากเครื่อง Tandem นำมาฝากกันให้ดูเล่นๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 246
       อ.ไพศาล บินโลว์พาส......

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 247
       ความจริง ร่มแม็กพาราของ อ.ไพศาล เป็นสีฟ้าอ่อนตัดม่วงตรงปากเซล ดังภาพ แต่เมื่อเจอแดดจ้า กลับทำให้มองเห็นเป็นสีขาวครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 248
       พี่หงา ต่อร่มกับ น้องต้น ดังภาพ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 249
       พี่หงา ต่อร่มกับ น้องต้น ดังภาพ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 250
       น้องต้น โลว์พาส ไล่กวดพี่หงา ไปติดๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 251
       น้องต้น โลว์พาส ไล่กวดพี่หงา ไปติดๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 252
       น้องต้น ฉีกออกทางซ้าย ส่วนพี่หงา ฉีกออกขวาไปสมทบ อ.ไพศาล

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 253
       น้องต้น ฉีกออกทางซ้าย ส่วนพี่หงา ฉีกออกขวาไปสมทบ อ.ไพศาล

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 254
       อ.ไพศาล พอเห็นสุสาน( ฮวงซุ้ย )อยู่ตรงหน้า ก็บินหลีกออกทางขวาทันที ไม่บินข้าม ส่วนพี่หงาล่ะ ถ้าเจอฮวงซุ้ยแล้ว พี่หงาจะทำอย่างไร

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 255
       ก็บินหลบสิครับ ใครจะกล้าข้าม เดี๋ยวดวงไม่ดีหรอก...ใครไม่เชื่อ ก็อย่าลบหลู่ เดี๋ยวเจอดี

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 256
       ก็บินหลบสิครับ ใครจะกล้าข้าม เดี๋ยวดวงไม่ดีหรอก...ใครไม่เชื่อ ก็อย่าลบหลู่ เดี๋ยวเจอดี

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 257
       แถวโรงงานเอกรัตน์ บางปะกง มีพื้นที่ร้างอยู่แห่งหนึ่ง มีถนนตัดผ่านกลางเข้าไปลึกเป็นกิโลเมตร เพื่อจะทำหมู่บ้านขาย แต่ด้วยพิษเศรษฐกิจ จึงปล่อยให้รกร้างว่างเปล่า คล้ายเคยมีสิ่งปลูกสร้าง แต่ถูกรื้อถอนไปจนหมดเกลี้ยง

ครูทุย นัดมาที่สนามแห่งนี้ ไม่บ่อยนัก แต่ทุกครั้งที่มาถึง จะรู้สึกวังเวงอย่างไรชอบกล ลมพัดหวิวๆเอื่อยๆ คล้ายมีคนคอยจ้องแอบดู จะขยับตัวกางร่มเก็บร่มเหมือนมีคนคอยเดินตามติดแอบดูอยู่ตลอด ทั้งๆที่มีธรรมชาติที่ร่มรื่นแต่วังเวงใจอย่างไรชอบกล

วันนั้นเป็นครั้งที่สาม ที่ครูทุยนัดมาบิน รถเชอร์โรคีที่มีผมและพี่ต่อ หักเลี้ยวเข้าถนนดังกล่าว เวลาตีห้า ยางบดถนนเสียงวี๊ดๆ เป็นระยะ เรามองเห็นหญ้าที่ไม่ถูกตัด ระเข้ามากลางถนนทั้งสองข้าง ดูเหมือนมือคนเอื้อมจะเข้ามาจะจับเรา แต่จับไม่ได้เพราะติดกระจก ผมบอกกับพี่ต่อว่า บ้าหรือดีกันแน่วะ ถึงมาเล่นกันที่สนามที่น่ากลัวแบบนี้

รถกระบะอีซูซุ จอดหันเปิดไฟฉายหน้าเรา แสดงว่า ครูทุยมาถึงก่อนเรา ครูทุยมากับก๋ง พอมาถึง ก็จัดแจงขึ้นบินทันที พี่ต่อขึ้นเป็นคนแรก ผมเป็นคนที่สอง ครูทุยขึ้นเป็นคนที่สาม วันนั้นอากาศครึ้มๆเศร้าๆ ไม่มีแดด พวกเราบินวนอยู่แถวสนาม ทันใดนั้น ก็เห็นเครื่องของพี่ต่อ ใบพัดชี้โด่ พี่ต่อร่อนตกลงไปในพงหญ้าทางซ้ายมือ....พอเห็นเช่นนั้น ผมก็รีบบินไปทางพงหญ้านั้นทันที พอเข้าพื้นนั้น เครื่องยนต์ของผมมันก็เกิดสำลักและดับไปเสียเฉยๆอย่างนั้น แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เครื่องมันทรยศผมได้ อาศัยที่บินสูง ผมจึงมีเวลาหาที่ร่อนลงกลางพงหญ้าไม่ไกลจากที่พี่ต่อนัก ผมแหงนดูครูทุย ที่กำลังบินอยู่ เพราะครูคงเป็นห่วงว่าทำไมเราจึงตก พอครูทุยบินเข้ามาในพื้นที่ตรงนั้น เครื่องครูทุยก็ดับฟอดอีกเป็นตัวที่สาม ครูทุยก็ร่อนลงตรงนั้นเช่นกัน ไม่มีใครสนใจใคร เพราะซวยกันทั้งสามคน ผมกับพี่ต่อแบกเครื่องร่มกลับมาที่รถ

ยกเว้นครูทุยที่พยายามติดเครื่อง กลางพื้นที่ๆตกนั้น เพื่อบินกลับมา ครูทุยบอกว่าที่ตรงนั้นมันเฮี้ยน เพราะลองเช็คเครื่องยนต์ดู สภาพปกติดี ติดได้เหมือนเดิม จึงคิดจะบินกลับมา โดยติดเครื่องกางร่ม พอจะยกร่มขึ้น ก็เหมือนมีคนดึงร่มไว้ ไม่ให้ยกขึ้น ครูทุยจึงรู้ว่ามีใครคนหนึ่งดึงอยู่ จึงหันกลับมายกมือไหว้ เจ้าที่เจ้าทาง และขอขมาถ้าทำสิ่งที่ไม่ดี และขอให้ปล่อยร่มเถอะ จะได้บินกลับ เพียงอึดใจเดียว เหมือนมีลมพัดผ่านวูปไป....ครูทุยก็ยกร่มขึ้นอย่างง่ายดาย และบินกลับมาเล่าให้พวกเราทราบ

ที่ตรงนี้ เคยมีศาลพระภูมิขนาดใหญ่ แต่ถูกรื้อถอนและปิดบังไว้ด้วยโฟมขนาดใหญ่ และพื้นที่นี้ศพที่ถูกฆ่าในหลายๆคดี ได้ถูกนำมาทิ้งในบริเวณนี้ แม้ครูจะไม่เล่าเรื่องพวกนี้ให้ทราบ แต่ผมก็สัมผัสได้ถึงความวังเวง เหมือนมีใครคอยจ้องตามมอง ทุกครั้งที่มาเล่น จะเชื่อหรือไม่ ก็ใช้วิจารณญานพิจารณากันเอาเอง แต่ถ้าจะให้ผมกลับไปเล่นที่นั่นอีก ผมขอคิดดูก่อน เพราะไม่ชอบให้ใครมาแอบมองและเดินตาม.........

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 258
       แถวโรงงานเอกรัตน์ บางปะกง มีพื้นที่ร้างอยู่แห่งหนึ่ง มีถนนตัดผ่านกลางเข้าไปลึกเป็นกิโลเมตร เพื่อจะทำหมู่บ้านขาย แต่ด้วยพิษเศรษฐกิจ จึงปล่อยให้รกร้างว่างเปล่า คล้ายเคยมีสิ่งปลูกสร้าง แต่ถูกรื้อถอนไปจนหมดเกลี้ยง

ครูทุย นัดมาที่สนามแห่งนี้ ไม่บ่อยนัก แต่ทุกครั้งที่มาถึง จะรู้สึกวังเวงอย่างไรชอบกล ลมพัดหวิวๆเอื่อยๆ คล้ายมีคนคอยจ้องแอบดู จะขยับตัวกางร่มเก็บร่มเหมือนมีคนคอยเดินตามติดแอบดูอยู่ตลอด ทั้งๆที่มีธรรมชาติที่ร่มรื่นแต่วังเวงใจอย่างไรชอบกล

วันนั้นเป็นครั้งที่สาม ที่ครูทุยนัดมาบิน รถเชอร์โรคีที่มีผมและพี่ต่อ หักเลี้ยวเข้าถนนดังกล่าว เวลาตีห้า ยางบดถนนเสียงวี๊ดๆ เป็นระยะ เรามองเห็นหญ้าที่ไม่ถูกตัด ระเข้ามากลางถนนทั้งสองข้าง ดูเหมือนมือคนเอื้อมจะเข้ามาจะจับเรา แต่จับไม่ได้เพราะติดกระจก ผมบอกกับพี่ต่อว่า บ้าหรือดีกันแน่วะ ถึงมาเล่นกันที่สนามที่น่ากลัวแบบนี้

รถกระบะอีซูซุ จอดหันเปิดไฟฉายหน้าเรา แสดงว่า ครูทุยมาถึงก่อนเรา ครูทุยมากับก๋ง พอมาถึง ก็จัดแจงขึ้นบินทันที พี่ต่อขึ้นเป็นคนแรก ผมเป็นคนที่สอง ครูทุยขึ้นเป็นคนที่สาม วันนั้นอากาศครึ้มๆเศร้าๆ ไม่มีแดด พวกเราบินวนอยู่แถวสนาม ทันใดนั้น ก็เห็นเครื่องของพี่ต่อ ใบพัดชี้โด่ พี่ต่อร่อนตกลงไปในพงหญ้าทางซ้ายมือ....พอเห็นเช่นนั้น ผมก็รีบบินไปทางพงหญ้านั้นทันที พอเข้าพื้นนั้น เครื่องยนต์ของผมมันก็เกิดสำลักและดับไปเสียเฉยๆอย่างนั้น แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เครื่องมันทรยศผมได้ อาศัยที่บินสูง ผมจึงมีเวลาหาที่ร่อนลงกลางพงหญ้าไม่ไกลจากที่พี่ต่อนัก ผมแหงนดูครูทุย ที่กำลังบินอยู่ เพราะครูคงเป็นห่วงว่าทำไมเราจึงตก พอครูทุยบินเข้ามาในพื้นที่ตรงนั้น เครื่องครูทุยก็ดับฟอดอีกเป็นตัวที่สาม ครูทุยก็ร่อนลงตรงนั้นเช่นกัน ไม่มีใครสนใจใคร เพราะซวยกันทั้งสามคน ผมกับพี่ต่อแบกเครื่องร่มกลับมาที่รถ

ยกเว้นครูทุยที่พยายามติดเครื่อง กลางพื้นที่ๆตกนั้น เพื่อบินกลับมา ครูทุยบอกว่าที่ตรงนั้นมันเฮี้ยน เพราะลองเช็คเครื่องยนต์ดู สภาพปกติดี ติดได้เหมือนเดิม จึงคิดจะบินกลับมา โดยติดเครื่องกางร่ม พอจะยกร่มขึ้น ก็เหมือนมีคนดึงร่มไว้ ไม่ให้ยกขึ้น ครูทุยจึงรู้ว่ามีใครคนหนึ่งดึงอยู่ จึงหันกลับมายกมือไหว้ เจ้าที่เจ้าทาง และขอขมาถ้าทำสิ่งที่ไม่ดี และขอให้ปล่อยร่มเถอะ จะได้บินกลับ เพียงอึดใจเดียว เหมือนมีลมพัดผ่านวูปไป....ครูทุยก็ยกร่มขึ้นอย่างง่ายดาย และบินกลับมาเล่าให้พวกเราทราบ

ที่ตรงนี้ เคยมีศาลพระภูมิขนาดใหญ่ แต่ถูกรื้อถอนและปิดบังไว้ด้วยโฟมขนาดใหญ่ และพื้นที่นี้ศพที่ถูกฆ่าในหลายๆคดี ได้ถูกนำมาทิ้งในบริเวณนี้ แม้ครูจะไม่เล่าเรื่องพวกนี้ให้ทราบ แต่ผมก็สัมผัสได้ถึงความวังเวง เหมือนมีใครคอยจ้องตามมอง ทุกครั้งที่มาเล่น จะเชื่อหรือไม่ ก็ใช้วิจารณญานพิจารณากันเอาเอง แต่ถ้าจะให้ผมกลับไปเล่นที่นั่นอีก ผมขอคิดดูก่อน เพราะไม่ชอบให้ใครมาแอบมองและเดินตาม.........

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 259
       ฮูย!! ไม่ไหวแล้ว..ขนลุกซู่เลย ตอนนี้ฉันก็อ่านกระทู้อยู่คนเดียวภายในห้องเงียบ ๆ และดึกมากแล้ว ทุกคนหลับไปหมดแล้วด้วย
อ่านแล้วมันขนลุกซู่เลย น่ากลัวจริง ๆ .. แต่ที่ตรงนั้น
ค่าเช่าที่แพงมาก เคยโทรฯไปถามมา ได้ความว่า เดือนละ 30,000 บาท และคุณสามารถจะกองอะไรตรงไหนก็ได้ หรือพูดง่าย ๆ ว่า จ่าย 30,000 บาท สามารถทำอะไรตรงไหนกับที่ก็ได้ เสมือนเจ้าของเค้าไม่สนใจเท่าไร
ซึ่งเจ้าของเป็นคนกรุงเทพฯ นู๋ได้อ่านกระทูนี้แล้วก็เลยพอจะทำให้ทราบได้ว่าทำไมเจ้าของที่ดินผืนนั้นจึงทิ้งกว้าง โอ้...แค่อ่านยังสยอง แล้วคนที่สัมผัสเองล่ะ จะรู้สึก...? ....? ....? ขนาดไหน อี้!! รับไม่ได้ กลัวมาก ไปนอนหล่ะ คุณพระคุณเจ้าโปรดคุ้มครองนักบินทุกท่านในทีมด้วยเถิด ....
*** ภาพสวยและครีเอทมากค่ะ..I like..***

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 260
       ฮูย!! ไม่ไหวแล้ว..ขนลุกซู่เลย ตอนนี้ฉันก็อ่านกระทู้อยู่คนเดียวภายในห้องเงียบ ๆ และดึกมากแล้ว ทุกคนหลับไปหมดแล้วด้วย
อ่านแล้วมันขนลุกซู่เลย น่ากลัวจริง ๆ .. แต่ที่ตรงนั้น
ค่าเช่าที่แพงมาก เคยโทรฯไปถามมา ได้ความว่า เดือนละ 30,000 บาท และคุณสามารถจะกองอะไรตรงไหนก็ได้ หรือพูดง่าย ๆ ว่า จ่าย 30,000 บาท สามารถทำอะไรตรงไหนกับที่ก็ได้ เสมือนเจ้าของเค้าไม่สนใจเท่าไร
ซึ่งเจ้าของเป็นคนกรุงเทพฯ นู๋ได้อ่านกระทูนี้แล้วก็เลยพอจะทำให้ทราบได้ว่าทำไมเจ้าของที่ดินผืนนั้นจึงทิ้งกว้าง โอ้...แค่อ่านยังสยอง แล้วคนที่สัมผัสเองล่ะ จะรู้สึก...? ....? ....? ขนาดไหน อี้!! รับไม่ได้ กลัวมาก ไปนอนหล่ะ คุณพระคุณเจ้าโปรดคุ้มครองนักบินทุกท่านในทีมด้วยเถิด ....
*** ภาพสวยและครีเอทมากค่ะ..I like..***

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 261
       อุ้ย !! เข้าเค้าซะด้วย กองเชียร์ก็เคยเจอมาแล้วกองเชียร์ต้องเอาไก่ต้มกับเหล้า 1 ขวดไปให้มาแล้ว มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ ก็เฮียทุยนั่นแหละแกพาสมาชิกไปบินกันที่นั่นแกพาสมาชิกขึ้นบินไปกันหมด ทิ้งก๋งเฝ้ารถอยู่คนเดียว ด้วยความที่ก๋งก็กลัวเหมียนกันแต่ -ไม่อยากพูดให้ใครฟัง จึงจะขับรถเพื่อมาคอยบนถนน รถก็เกิดติดหล่มไม่ยอมขึ้น หล่มตื้นนิดเดียวกะว่าช่วยกันเข็นคงจะขึ้นได้หลายๆคนช่วยกันก็ไม่ขึ้น กองเชียร์ ตัดสินใจยกมือไหว้บอกให้ไก่ต้ม กับเหล้าแป๊บเดียวรถเคลื่อนที่ขึ้นมาง่ายๆ กลับมาถึงบ้าน ยังมานั่งคุยว่าเป็นไปได้ไงนี่ และมาวันนี้ กองเชียร์ ถึงบางอ้อ ?แล้วว่าทำไมสมาชิกถึงไม่อยากไปเล่นที่ออกจะกว้างตรงนี้อีก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 262
       ฮ่วย./-ข่อยบ่เอาแหล่ว ข้อยย่านหลายเด้อ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 263
       ขอขอบคุณ คุณชาติชายและพี่ต่อ ที่ได้ส่งภาพมาให้ ได้เห็นแล้ววค่ะ ขอบคุณค่ะ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 264
       เราใช้สนามร้างเอกรัตน์เป็นที่ขึ้นเพื่อบินไปปากอ่าวบางปะกงหรือที่อื่น เพื่อเป็นการฝึกทักษะทิศทางการบิน ช่วงที่ขึ้นบินทุกครั้ง โดยมากพวกเราจะลองเครื่องยนต์อยู่แถวสนามนั้นก่อน ถ้าเครื่องทุกอย่างพร้อม เราถึงจะเริ่มเดินทาง แต่ถ้าเครื่องมีปัญหา เราจะได้ลงทันที ไม่ต้องฝืนบินเพื่อความปลอดภัย
ทุกครั้งที่ผมบินลองเครื่องอยู่ที่สนามแห่งนั้น โดยมากพวกเราจะบินโลว์พาสเตะยอดหญ้าเล่น (แก้เซ็ง) แต่สนามนี้กลับไม่กล้า เพราะเวลาบินอยู่สูงๆ รู้สึกปลอดภัยกว่า เมื่ออยู่สูงๆยังมีความรู้สึกเหมือนมีใครแหงนหน้ามองหน้าดูเราอยู่ตลอด ผมรู้สึกได้ บางครั้งบินโฉบเฉี่ยวเตี้ยๆ ผมกลับไม่ชอบ คล้ายจะบินไปชนคนหรืออะไรซักอย่าง ที่ขวางหน้าอยู่ แต่มองไม่เห็น...พื้นที่นั้นมีแต่หญ้ารกบ้าง โล่งบ้าง คละเคล้ากันไป สุดถนนปูนที่ลาดเข้ามา จะเป็นกองสุสานศาลพระภูมิจีน ( เหล่าเอี้ย ) สีแดงสดใส กองเป็นพะเนิน ( ไม่รู้ใครเอามาทิ้ง ) ตรงนี้แหละอาทิตย์ที่แล้ว พี่ต่อเอาเครื่องเซ่นมาไหว้ คราวกลับจากจันทบุรี ( เพิ่งจะมาบอกผม )
พี่ต่อชวนผมเช้านี้ ไปถ่ายภาพสถานที่จริงมาให้เพื่อนๆชม ผมปฏิเสธทันทีเพราะเป็นเวปร่มบิน หาใช่เวปชวนสยองขวัญ ที่จะมาชวนให้เพื่อนๆในยุทธภพร่มบินขวัญผวา
อ้อ ลืมบอกไป เครื่องของเราทั้งสาม เป็นปกติดีทุกอย่าง พอผมกลับมาที่รถ ก็ติดเครื่องได้ และขึ้นบินต่อ ตอนที่ผมบินขึ้นไป ยังเห็นพี่ต่อเก็บร่มอยู่กับใครซักคน พี่ต่อหอบร่มเสร็จก็เดินลุยพงหญ้าออกมา โดยมีคนๆหนึ่งเดินตามออกมา พอผมบินลงมา ก็บอกว่าพี่ต่อโชคดี มีคนเข้าไปช่วย พี่ต่องง หันมาถามผม ใครจะมาช่วยผม ผมทั้งยกทั้งแบกมาคนเดียว เหนื่อยแทบแย่ เอาเข้านั่น แล้วใครที่เดินตามพี่ต่อ ผมคงตาไม่ฝาดแน่ เพราะเห็นกระจะด้วยตาขณะบินอยู่ เอาแล้วไงครับ ท่านผู้ชม จะให้ผมพูดอย่างไรต่อได้ เรื่องนี้ ผมไม่กล้าบอกใคร
วันก่อนฝนตก ครูทุยจะชวนไปบินที่สนามเอกรัตน์อีก น้องต้นอยากบินมาก อยากไปมาก แต่ผมนี่สิ ปฏิเสธทันที ไม่ได้กลัวร่มเปียก แต่กลัวใครจะมาเดินตามหลังครูทุย หรือตามหลังน้องต้น ผมเห็นมาคราวหนึ่งแล้ว ยังขวัญผวาไม่หาย จะมาให้เห็นซ้ำสองอีก จะไม่ไหวนะครับ ยอมรับ ว่ากลัวครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 265
       พรุ่งนี้ จะไปบินสนามไหนกันดีครับ ต้นหวังว่าพรุ่งนี้อากาศจะเป็นใจให้ทีมเรามีโอกาสได้บินเดินทางกันอีก ต้นเข้าใจแล้วว่าทำไมน้าคนกรุงร่มบินถึงไม่อยากไปเล่นร่มที่สนามเอกรัตน์ ต้นดีใจที่ต้นไม่ได้เจออย่างน้า ต้นยังคิดไม่ออกเลยถ้าต้นเจอแบบนั้นต้นจะทำยังไง ดีแล้วที่ต้นไม่เจอ พรุ่งนี้ห้ามเบี้ยวนะครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 266
       ดูลีลาการบินของคุณต่อ ไปก่อนครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 267
       ลีลาของพี่หงา

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 268
       ลีลาของพี่หงา

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 269
       ขอคั่นรายการด้วยเช้านี้ก่อน แถวบางปะกงฝนตก เลยหนีไปสนามพนัสนิคม เหมือนหนีเสือปะจระเข้ คราวนี้ต้องผิดหวัง เพราะเจอลมแรงเช่นกัน ในภาพน้องต้น แสดงทิศทางลมที่มาแรงเป็นลูกๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 270
       ขอคั่นรายการด้วยเช้านี้ก่อน แถวบางปะกงฝนตก เลยหนีไปสนามพนัสนิคม เหมือนหนีเสือปะจระเข้ คราวนี้ต้องผิดหวัง เพราะเจอลมแรงเช่นกัน ในภาพน้องต้น แสดงทิศทางลมที่มาแรงเป็นลูกๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย