คำตอบที่ 91
       แหมหายไปนานเชียวท่าน xr boy
สำหรับผมตอนนี้ย้ายมาทำงานอยู่บ้านกรวด บุรีรัมย์ ท่านใดผ่านมาแถวนี้แวะทักทายได้นะครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 92
       เมื่อเดือนสิงหาคม ไม่กี่ปีที่ผ่านมาหลายคนคงยังพอจำได้ เป็นข่าวใหญ่ที่นักบินฝึกหัดสองคนนำเครื่องบิน บินผ่านป่าเขาใหญ่แล้วหายสาบสูญไปบริเวณเหนืออุทยานน้ำตกเจ็ดคด-ป่าดงผีหลอก มีการระดมกำลังกันค้นหาขนานใหญ่ทั้งทางพื้นดินและทางอากาศ ระดมกันค้นหากันจนพรุนแถมเลยออกไปถึงแถบนครนายก และป่าทับลานที่อยู่อีกฟากของจุดที่หาย ฮือฮาและคึกคักกันใหญ่เมื่อพ่อของนักบินฝึกหัดทั้ง2 ซึ่งก็เป็นนักบินเหมือนกันประกาศให้รางวัลผู้ที่พบนักบินทั้ง2 ไม่ว่าเป็นหรือตายนับล้าน ทำให้มีข่าวว่าพบที่นั่นบ้างที่นี่บ้างมากมาย แต่ถึงแม้จะมีการนำทั้งเทคโนโลยีชั้นสูงด้วยการใช้ดาวเทียมมาแสกนหา หรือกระทั่งพิธีทางไสยศาสตร์อีกไม่รู้กี่เจ้าต่อกี่เจ้าก็หาไม่พบ มีการคาดการไปต่างๆนาๆ ว่าเครื่องตกในหุบเขาลึกบ้าง ตกน้ำบ้าง หายไปในเมืองลับแลบ้าง กระทั่งบินออกไปเขมรบ้าง จนป่านนี้ ทางญาติของนักบินทั้งสองก็ยังไม่ละความพยายามที่จะตามหานักบินทั้งสอง
ผมเองก็เป็นอีกคนที่เข้าไปร่วมการค้นหาในครั้งนั้นด้วย โดยทำในนามส่วนตัวร่วมกับน้องๆที่รู้ใจไม่กี่คน แม้สุดท้ายเราจะไม่พบเขาทั้งสองแต่ก็นับว่าเป็นประสบการณ์ที่คุ้มค่า คิดไว้ว่าวันหนึ่งถ้าโอกาสอำนวยอาจมีการแก้ตัวอีกสักครั้งก็ได้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 93
       จุดที่เครื่องหายไปจากจอเรดาห์ของศูนย์วิทยุการบินที่สุวรรณภูมิ อยู่บริเวณรอยต่ออุทยานเขาใหญ่-น้ำตกเจ็ดคด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 94
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 95
       อุทยานแห่งชาติน้ำตกเจ็ดคด เป็นป่าผืนเดียวกับเขาใหญ่ อยู่ในเขตจังหวัดสระบุรี ใกล้ๆกรุงเทพแค่นี้ แต่ป่ายังอุดมสมบูรณ์ ที่ท่องเที่ยวก็มีหลายแห่งเดินทางไปไม่ยาก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 96
       ช่วงเดียวกับที่สองนักบินหายไปที่เขาใหญ่ ที่อเมริกาก็มีเหตุการณ์คล้ายๆกัน คือมีมหาเศรษฐีนักบินคนหนึ่งขับเครื่องบินเล็กฝ่าพายุแล้วหายไป เป็นเดือนกว่าจะไปเจอเครื่องตกอยู่กลางทะเลทรายห่างจากจุดที่หายไปร้อยกว่ากิโลเมตรทีเดียว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 97
       ถ้าตกลงหุบก็หาไม่เจอ ป่าเขาใหญ่ เป็นป่าที่มีสิ่งลี้ลับมากมาย ก่อนเขาและออกมา ผมมักจะไหว้สิ่งศักดิ์สิทธ์ก่อนทุกครั้ง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 98
       ทางญาติของนักบินลองหมดแล้วทุกวิธีที่นึกออก กับเจ้าพ่อเขาใหญ่ก็บอกกล่าวทุกครั้ง สำหรับผมเป็นเรื่องเหลือเชื่อมากที่หาไม่เจอ แต่จะว่าไปบางกรณี( เอาเฉพาะในเมืองไทย) เคยมีที่กว่าจะเจอก็ปาเข้าไปสิบกว่าปีเหมือนกัน ตอนแรกเลยผมฟังข่าวการค้นหา เห็นมีคนไปช่วยค้นหากันเป็นจำนวนมากก็คิดว่าเดี๋ยวก็คงเจอ แถวๆจุดที่เครื่องหายไปนี้ป่าไม้ที่ไปกับผมเล่าว่าเคยมีเด็กหายตัวไปสามวันก็มีคนไปเจอไม่ห่างจากจุดที่หาย เด็กบอกว่ามีคนพาไปอยู่แถมเลี้ยงดูก่อนพามาส่ง ดงผีหลอก แค่ชื่อก็หนาวแล้ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 99
       ใช่ครับเรื่องแบบนี้อธบายด้วยเหตุผลลำบากขนาดเจอด้วยตัวเองยังบกใครๆให้เข้าใจยากเลยครั้งนึงผมเจอมากับตัวขนาดใช้ทั้งเข็มทิศทั้งหักไม้วางแนวขาขึ้นปรกติดีแตต่ขากลับเดินตามแนวเดิมยังไปจ๊ะเอ๋กับหน้าผาตั้งขวางหน้าตรวจสอบตัวเองอีกรอบก็เดินทางเดิมตลอดตามแนวไม้ที่วางไว้เลย สุดท้ายมันเบี่ยงทางออกไ.ปยังไงไม่รู้เกือบกิโลเมตรทีเดียว แต่กลับชอบแฮะอีแบบนี้...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 100
       คนดีตกน้ำไม่ไหล ครับ 2 คนนั้น อาจจะเป็นผู้ถูกเลือกให้ พิทักษ์ป่า ไปแล้ว แต่ถ้า ทุกวันนี้ รอด คงจะ เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมากๆ
ผมไปวังเหว คราวที่แล้ว คุยกับเจ้าหน้าที่ เรื่อง เจ้าหน้าที่ ที่หายไป พูดแล้ว ขนลุก เพราะ ป่า นั้น มีอะไรที่ หลายคนไม่รู้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 101
       คืบก็ป่า ศอกก็ป่าเนาะ

เรื่องเล่าในป่ามีอีกมากมาย เรื่องหนึ่งที่เกิดกับชุดของผม
คือเมื่อราวปี 28-29 นี่แหละผมกับเพื่อนๆขับรถไปเที่ยวถ้ำธารลอดใหญ่ ที่เมืองกาญจน์ เป็นช่วงที่ฝนพันปีตกพอดี ฝนตกหนักมากจนต้นยางที่ใหญ่ที่สุดในโลกโค่นลง ไปถึงก็มืดพอดี คืนนั้นผมรู้สึกเหมือนมีคนมาเดินรอบแค้มป์ทั้งคืน ที่สำคัญพอกลับออกมาน้องสาวกับเพื่อนที่ของเขาที่ตามไปด้วยบอกว่า ระหว่างที่ขับรถไปที่จุดกางเต้นท์ ตอนที่พวกผมลงไปเคลียน์เส้นทางที่มีค้นไม้ล้มขวาง พวกน้องสาวผมเห็นคนสามคนเดินสวนมาแล้วหยุดมองพวกเรา แต่พวกผมที่เป็นผู้ชายไม่มีใครเห็นสักคน พวกน้องผมเริ่มรู้สึกแปลกๆแต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไร
เรื่องแปลกอีกอย่างในทริปนั้นก็คือ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีฝนตกตลอดแต่พอเราไปถึง ผมได้นึกบนบานขออย่าให้ฝนตก แปลกแต่จริงตลอดเวลาที่เราอยู่ที่นั่นฝนไม่ตกเลย แต่พอเราออกรถกลับเท่านั้นฝนก็เริมกระหน่ำต่อทันที

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 102
       อีกเรื่องหนึ่งหลายคนอาจเคยได้ยินจากพรานหรือคนเก่าคนแก่ เล่าให้ฟังกันมาบ้างว่าเคยมีคนเห็นขบวนแห่ของเจ้าป่าเวลาไปนั่งห้างหรือเที่ยวป่า บางคนก็ได้ยินเสียงดนตรีไทยดังอยู่กลางป่า ผมเองเคยประสบเหตุการณ์ทำนองนี้อยู่ครั้งหนึ่ง คือเมื่อกาลละครั้งหนึ่งนานมาแล้วเมื่อยังเป็นละอ่อนน้อย ตอนนั้นปิดเทอมก็เลยตามพี่ๆเพื่อนๆไปเป็นเด็กแคมป์แห่งหนึ่งที่จังหวัดลำปาง ( สมัยนั้นยังไม่รู้จักคำว่ารีสอร์ต ) ซึ่งนอกจากจะบริการห้องพักแล้วก็ยังมีบริการล่องแก่งแม่น้ำวังด้วยแพไม้ไผ่ด้วย ไปเป็นเด็กแค้มป์ทำทุกอย่างตั้งแต่ดูแลแขกทั่วไปจนถึงพาแขก่องแก่ง แต่ไม่ได้เงินได้ทองอะไรอาศัยมีข้าวกินและค่ารถกลับก็พอใจแล้ว
ส่วนเรื่องที่ว่าก็คือวันหนึ่งไม่มีคนมาเที่ยว พอมืดผมกับเพื่อนอีกสองคนก็กลับไปนอนที่บ้านพักที่ปลูกเป็นฮัทเล็กๆทรงเอเฟรมอยู่ในหุบเขา เพื่อนสองคนนอนเล่นส่วนผมนอนอ่านหนังสือโดยอาศัยแสงเทียน ( ยังไม่มีไฟฟ้าใช้) สักสามทุ่มผมก็ได้ยินเสียงดนตรีลอยมา พอตั้งใจฟังจึงรู้ว่าเป็นเสียงเพลงไทยเดิม ช่วงแรกผมก็พยายามคิดว่าคงดังมาจากบ้านชาวบ้าน แต่คิดอีกทีหมู่บ้านที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างไปร่วมสิบโลแถมมีเขาบังอีก หันไปมองเพื่อนแล้วถามว่ามึงได้ยินใหม พอเพื่อนพยักหน้าตอบ พวกเราก็พร้อมใจกันย้ายที่นอนไปอยู่ที่อาคารรวมทันที ตอนหลังพี่เจ้าของแกเล่าให้ฟังว่าแถวนั้นเป็นเส้นทางเดินทัพเก่าสมัยตั้งแต่สมัยเจ้าแม่จามเทวี วันดีคืนดีก็จะมีเหตุการณ์ทำนองนี้เสมอ
อีกเรื่องคราวนี้ออกแนวผีๆชัดหน่อย แต่ย้ายโลเกชั่นลงทะเลมาแถวๆพัทยา ที่เกาะสาก
เรื่องๆของเรื่องก็ทำนองเดียวกับที่ลำปางคือ ช่วงปิดเทอมผมได้ตามเพื่อนๆพี่ๆที่รู้จักกับเจ้าของเกาะสาก มาทำงานผสมเที่ยวที่นี่ในช่วงปิดเทอม ซึ่งที่นี่เป็นที่ที่มีชื่อเรื่องผีดุมาก พวกรุ่นพี่ที่เคยมารุ่นก่อนๆเล่าให้ฟังว่าโดนดีกันไปหลายคน โดยเฉพาะบ้านหลังที่เป็นที่พักของเจ้าของนั้นว่ากันว่ามีคนเจอคุณพ่อของเจ้าของเกาะเป็นประจำ บางคนก็โดนเขย่าเตียงจนไม่กล้านอน แทบไม่มีใครกล้าขึ้นไปทำงานที่บ้านหลังนั้นคนเดียว สำหรับผมจะว่าไปก็ไม่ใช่คนกลัวผี ( แต่นอนรวมกันหมดทั้งเก้าคนที่ไป 555) แต่ก้ไม่กล้าเหมือนกัน
เทียวไปเทียวมาที่เกาะอยู่หลายครั้งดูเหมือนจะโชคดีไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนครั้งสุดท้ายวันนั้นห้องที่พวกเราพักประจำเต็มมีแขกจอง พวกเราจึงไปนอนกันที่ห้องแถวเก่าที่ร้างและใช้เป็นที่เก็บของพวกที่นอนหมอนมุ้ง เราเข้าที่นอนก็ดึกมากแล้ว อย่างที่บอกพวกเราส่วนใหญ่ไม่ค่อยกลัวผี แต่ก้ไม่ยักมีใครคิดแยกไปนอนแยกจากกลุ่ม ทั้งเก้าคนที่ไปจึงนอนเรียงกันเป็นแถว โดยมีเพื่อนผมคนหนึ่งหมอนี่เรียนอยู่ มศว เป็นคนที่ค่อนข้างกลัวผีอย่างออกนอกหน้าขอนอนตรงกลาง ส่วนผมนอนริมสุดด้านหนึ่ง
พอกำลังเคลิ้มๆเจ้าเพื่อนตัวดีก็มาสะกิดขอแลกที่นอน ผมก็นึกเอะใจเหมือนกันว่าปกติเจ้าเพื่อนคนนี้ไม่เคยยอมนอนริมเลยทำไมวันนี้มาแปลก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะกำลังง่วง จึงยอมแลกที่นอนกันง่ายๆ เปลี่ยนที่นอนกันแล้วเจ้าเพื่อนตัวดีก็นอนเงียบ ส่วนตัวผมก็ล้มตัวลงนอนได้สักพักก็เริ่มโดนดีคือ
นอนๆอยู่ก็รู้สึกหมอนที่หนุนถูกจับเขย่า จึงลุกขึ้นนั่งดูว่าเพื่อนคนใหนแกล้งก็เห็นทุกคนนอนเงียบกันหมด ผมล้มตัวลงนอนใหม่สักพักก็โดนอีก เป็นอย่างนี้อยู่หลายรอบ จึงตัดสินใจเป็นไงเป็นกันจะย้ายไปนอนที่ใหนก็คงไม่ได้ ว่าแล้วก็เลยคว้าเหล้าที่ติดมาเทใส่ปากเพียวๆไปเกือบครึ่งขวด จนหัวหมุนติ้วแล้วล้มตัวนอนใหม่ คราวนี้ไม่ว่าหมอนหรือที่นอนจะสั่นจะไหวยังไงก็ทำอะไรผมไม่ได้ หลับสนิทยันเช้า
พอเช้าผมถามเจ้าเพื่อนตัวดี จึงบอกว่ามันก็โดนเหมือนกัน เห็นผมไม่ค่อยกลัวผีก็เลยคิดว่าไม่เป็นไร ( แหมช่างคิดจริงๆ)

จากป่าลงมาทะเลได้ไงก็ไม่รู้แฮะ

....ลงทะเล...ไม่เป็นไร ครับ ยังอ่านแล้วสนุก น่าติดตามเหมือนเดิมครับ (ดีกว่าออกทะเล) อิ อิ .......... จาก : xr-boy400(xr-boy400) 19/8/2555 23:52:56 [49.48.245.183]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 103
       มาอีก มาอีกพี่แนวไพร ถือเป็นหนึ่งในหลายๆประสบการณ์ครับจะมาจากป่าหรือทะเลไม่ว่ากัน ผมมีเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของพ่อจะของหลานเขยจะเล่าเหมือนกันเชื่อ่ถือได้ครับคนนี้คือเครือเถาหลง หนึ่งในพืชอาถรรพ์แห่งพงไพร แกเล่าว่าไปเก็บเห็ดที่ชายป่าแถบอ.ศรีสวัสด์ ไปกันเกือ 20 คนก็เดินไล่หาในพื้นที่เป็นป่าไผ่โปร่งๆชายเขาเป็นแถวหน้ากระดานไล่แนวไป เดินเก็บตั้งแต่ช่วงบ่ายๆจนถึงหัวค่ำ แกเก็บเเห็ดเพลินไปเรื่อยกับเมียแต่ก็รู้สึกตัวเอาเมื่อเริ่มจะมืดมองหาเพื่อนที่มาด้วยกันก็ไม่เจอใครก็ตะโกนเรียกอีกพักใหญ่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ยังครับแกบอกว่านึกว่าเก็บเห็ดกันเพลินจนเดินพลัดหลงกันกับพวกแถมมืดแล้วกลับไม่ถูกก็นอนค้างกันที่นั่น

ขอแก้ไขครับเป็นหญ้าหลงครับเคือเถวหลงเดี๋ยวเล่าทีหลังครับอันนี้โดนเองเลย จาก : superpexs(superpexs) 20/8/2555 0:21:30 [124.121.130.119]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 104
       ครับจนเช้าก็ยังไม่มีใครมาตามแกกับเมียก็กทนไม่ไหวใจเสียหมดแล้วเลยออกตามหาพวกกันตั้งแต่พอมองทางเห็นตะโกนเรียกไปเรื่อยๆ กว่าสองชั่วโมงผ่านไปก็เริ่มมีเสียงเรียกแผ่วๆมาให้ได้ยินก็ยิ่งรีบตามหากันใหญ่แต่เรื่องไม่ง่ายอย่างคิดเพราะไม่ว่าออกเดินนานเท่านานกลับไม่ได้ไปไหนพ้นที่พักเมื่อคืนเลยยังคงวนเวียนที่เดิมแต่ความไม่รู้กก็พยามต่อไปอีกเกือบชั่วโมง มีพรานคนนึงตัดดงไม้ตรงเข้ามาเรียกแกและถามว่าใช่พวกหาเห็ดที่มาเมื่อวานไหมแกพยักหน้าตอบ ได้คำเฉลยจากพรานว่าพรรคพวกที่มาด้วยกันลงไปตามให้มาช่วยหาคนหลงว่าแล้วแกก็เดินเข้ามาจับมือแกแล้วให้แกจับมือเมียไว้แล้วให้เดินตามมา เดินมาอีกแค่ไม่ถึงสิบนาที แกก็เห็นเพื่อนๆอีกหลายคนที่มาด้วยกันแถมพอมองไปรอบๆตับมันก็ที่เข้ามาเก็บเห็ดเมื่อวาน ได้ความว่าเพื่อนๆเห็นแกเก็บเห็ดตรงนี้แหละพักใหญ่ตะโกนเรียกก็ทำไม่รู้ไม่สนใจ พออีกพักใกล้ค่ำก็มาเรียกอีกแต่หากันไม่เจอแล้ครั้งสุดท้ายทุ่เห็นคืออยู่แถวกอไผ่ชายเขาก็ตามหาตะโกนเรียกกันอีกนานสุดท้ายต้องไปตามพรานที่รู้จักกันมาช่วยหา พรานบอกว่าเจอสาเหตุที่หายไปแล้วเป็นกอหญ้าหลงแถมม๊รอยเหยียบเอาไว้ด้วยเลยสรุปได้ทันทีครับ ข้ามกอหญ้าหลง ลักษณะเท่าที่แกบอกมาเป็นดังนี้ครับ คล้ายกอหญ้าปล้องปรกติแต่มันจะเขียวอยู่โดดเดี่ยวเลยไม่มีพวกรวม

เรื่องหงป่าเนี่ยหลงประจำเหมือนกัน แปลกอยู่อย่างขาไปแม้ไม่เคยไปดันไปถูกแต่ขากลับดันหลงซะงั้น จาก : นายแนวไพร(นายแนวไพร) 20/8/2555 16:29:24 [49.229.92.178]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 105
       ดันขึ้นมาให้ คึกคัก.............กันหน่อยครับ ขออภัยจริง ๆ ที่เงียบหายไป แต่บอกได้เลยว่า เข้ามาแอบ ติดตามดูความเคลื่อน ใหว ในห้องนี้! สม่ำเสมอครับ.................

ในภาพเป็นฉง่อน หินที่ยื่น ออกไปจาก บริเวณ ยอดภูลมโล.....ยอดสุดที่ไม่ใช่ลานโล่งรอบ ๆ ภูฯ......อิ อิ จาก : xr-boy400(xr-boy400) 1/9/2555 17:00:24 [49.49.212.52] งานยุ๊งยุ่งครับช่วงนี้ แต่ยังติดตามอยู่เรื่อยๆครับ จาก : นายแนวไพร(นายแนวไพร) 5/9/2555 15:50:57 [27.55.11.219]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 106
      

 แก้ไขเมื่อ : 16/1/2556 11:54:56

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 107
       เงียบหายกันไปทั้งสองท่าน พี่xr-boy 400 กับ พี่กุ๊ก กาญจนบุรี ใครพบเจอช่วยแจ้งให้ทราบกันด้วย พรรคพวกกลุ่ม hard core กำลังคิดถึง ขาด 2 ท่านนี้ไป หลายๆเว็ปเงียบเหงาเหลือเกิน ครับ

 แก้ไขเมื่อ : 4/1/2556 10:36:10

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 108
       เพิ่งหลงเข้ามาอ่าน ...แหม๋ถ้าพลาดกระทู้นี้ผมเสียดายตายห่าจริงๆเลย ผมนึกว่าอ่าน เพชรพระอุมาอีกหนึ่งภาคเลยนะครับ
พี่แนวไพรเล่าเกร็ดชีวิตจริงได้แจ่มจริงๆ วันนี้ผมนั่งอ่านตั้งแต่เช้ายังไม่หมดเลยเพราะเก็บทุกตัวอักษร คงต้องต่ออีกหนึ่งวันแน่
ขอบคุณมากครับ สำหรับเรื่องราวของชีวิตผจญภัยซึ่งไม่ได้มากันง่ายๆ ผ่านเสี้ยววินาทีเฉียดตายก็หลายครา นับถือจริงๆครับ
อยากไปนั่งรอบกองไฟฟังพี่เล่าจังคงได้อรรถรสมากมายเป็นแน่แท้...

วันนี้อ่านจบกระทู้แล้ว ครึ่งวันพอดี สุดยอดเลยเรื่องของพี่แนวไพรน่าจะเขียนเป็นหนังสือ จาก : ปู่เฟืองจำปีคนเดิม(ปู่เฟืองจำปีคนเดิม) 25/1/2556 11:55:48 [110.168.122.114] นะครับ แล้วจะมาติดตามอ่านอีกครับสนุกจริงๆ พอๆกับเพชรพระอุมาเลยแต่เป็นเรื่องจริง จาก : ปู่เฟืองจำปีคนเดิม(ปู่เฟืองจำปีคนเดิม) 25/1/2556 11:57:00 [110.168.122.114] อ. ปู่เข้ามาอ่านด้วยเหมือนกันหรือครับ จาก : yapdonra(yapdonra) 31/1/2556 15:32:31 [202.12.73.65] จ๊ะชอบครับเดินป่าเหมือนกัน แต่สังขารม่ะค่อยไหวแล้ว อ่ะครับ จาก : ปู่เฟืองจำปีคนเดิม(ปู่เฟืองจำปีคนเดิม) 8/2/2556 19:17:29 [171.7.145.208]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 109
       มีกูรูอีกท่านหนึ่งนะ เป็นพรานทางฝุ่นแถวๆกาญจนบุรี ลองเข้าไปดูแถวๆเวป enduro ที่แนะนำที่ท่องเที่ยวแถวๆชายแดนจังหวัดกาญจนบุรีเป็นพรรคพวกของพี่xr-boy400ด้วยครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 110
       ยังหาเรื่องมาเล่ากะเค้ไม่ได้เลย

รอทริป งะงันอยู่นะจ๊ะพ่อพลาย จาก : นายแนวไพร(นายแนวไพร) 12/3/2556 21:03:20 [124.122.195.166]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 111
       หลงเข้ามาอ่านเรื่องของน้าแนวไพรจนจบครับ ... ประทับใจจริงๆ ชอบครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 112
       อ่านเพลินเลยครับหลายรสชาติทั้งเดินป่า เกร็ดชีวิต แถมเรื่องผีด้วยสงสัยต้องหาเวลาร่วมทริปกับพี่แนวไพรบ้างซะแล้ว ปีนี้ถ้ามีเวลาตรงกันไปอุ้มผางด้วยกันนะครับเดี่ยวจะให้เล่าสดเคล้าหยดน้ำค้าง พี่DSAด้วยครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 113
       ปลายฝนกำลังสวยอยากไปดูแม่น้ำสุริยะ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 114
       ยินดีครับ ทริปอุ้มผางไปเมื่อไรส่งข่าวกันครับ คิดถึงอุ้มผางเหมือนกันไม่ได้ไปเยือนนานแล้ว แค่เดิอนนี้ ค้องพักก่อนเพิ่งไปเขาหลวงกับื่าน DSA มาขาแข้งยังไม่เข้าที่่ ช่วงนี้ใครมาภูจองนายอย ยินดีต้อนรับครับคงอยู่แถวนี้อักหลายเดือน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 115
       เนื่องมาจากทริป "เขาหลวง" ที่ผ่านมาของ พี่น้อง กลุ่มคนเดินป่าฯ ทำให้ความทรงจำอันค้อนข้าง ลางเลือน(ของผมฯได้ถูกกระตุ้นขึ้นมา)............เพราะเกือบ 20 ขวบปี เข้าไปแล้ว ที่ได้อ่าน หนังสือ ชื่อ ตามภาพหน้าปกฯ ที่จำได้ว่าผู้เขียน คือคุณ เสถียร จันทิมาธร ได้เขียน จากความทรงจำ..............ในช่วงที่เคย รอนแรม อยู่ในป่าดิบและ ควนสูง ของภาคใต้........ที่จำได้คลับคล้าย คลับคา ก็คือ ในหนังสือ มีอยู่ ช่วงตอนหนึ่ง ที่ผู้เขียน (คุณเสถียร) ได้บรรยาย ถึงความประทับใจ สมัยที่ต้อง เดินป่าฯไปพร้อมกับเหล่า "สหาย" (ผู้ที่เข้าป่าจับปืน ต่อสู้กับฝ่ายรัฐบาลฯ ไปตามอุดมการณ์ คอมมิวนิตส์ ในสมัยนั้น) น่าจะประมาณ ปี สองพันห้าร้อย สิบเท่าใหร่ จำไม่ได้แม่น.......แต่ที่จำได้แม่น ก็คือ แก(ผู้เขียน) .........ได้พูดถึงว่า มีอยู่ช่วงหนึ่ง ของการเดิน บนเขาสูง ซึ่งเป็นเส้นทางลับ ที่ต้องเดิน ไปบนสันเขาฯ ที่แคบ ๆ.....แค่พอช่วงก้าวเดินเรียงหนึ่ง.............แล้วมีเมฆ หมอก คลอเคลีย อยู่ทั้ง ซ้าย-ขวา ประหนึ่ง ไต่เดิน ไปบน ก้อนเมฆ ก็ไม่ปาน (อันนี้ผมเองเพิ่มเติมจากความทรงจำฯนิดหน่อย) หลัก ๆ ก็ประมาณนี้...........โดยผมเองเสียดาย หนังสือเล่มนี้ ด้วย ไม่รู้ปัจจุบันตกหล่นสูญหายไปเสียแล้ว.........และถ้าจำไม่ผิดพลาด ว่าระหว่าง เทือกฯพับผ้า ของเขตงานฯ พัทลุง-ตรัง-สตูล ก็น่าจะเป็น บริเวณ เทือกเขาหลวงฯ นี่แหละ.........ถ้ามีพี่น้องนัก เดินป่า ท่านใด บังเอิญเป็น หนอนหนังสือฯ ด้วย และเคยอ่านหรือผ่านตา หนังสือเล่มนี้ แล้วมาช่วยยืนยันเพื่อให้กระจ่าง จักเป็นพระคุณ ยิ่งครับ......

 แก้ไขเมื่อ : 31/7/2556 14:37:52

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 116
       บางส่วนของบทนำภายในเล่มของผู้เขียนฯ (ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงบรรยากาศ ทางการเมืองฯ และความคิด เป็นนัยฯของผู้เขียนเอง)..................แต่เหนืออี่นใด ที่อยากจะบอกคือ เสียดายมาก สำหรับทริป เขาหลวงที่ผ่านมาฯ กับบรรยากาศ รอบกองไฟ กับ ลูกหลาน หรือเครือญาติของ สหายฯแห่งภาคใต้.... เพราะเพิ่งมาเปิด(คอมฯ) เจอเอาเมื่อ วันที่ สมาชิกฯ กำลังจะเดินทางจาก กทม. มาที่นครฯ พอดี แถม อาการบาดเจ็บ จากอุบัติเหตุ "เข่าบิด" จากมอเตอร์ไซค์ วิบากล้มฯ ก็เพิ่งกำลังทุเลา........เลยทำให้ไม่อยากดึงดันฯด้วยเกรงว่า จะเป็นภาระฯ............ถ้าไปเป็นอะไรกลางทาง........แต่ยังไง ๆ ทริป "โมโกจู" จะไม่ให้พลาดแน่นอนครับ........รึว่าไงครับ? น้าช้างพลาย! อิ อิ .......

 แก้ไขเมื่อ : 31/7/2556 15:02:07

แสดงความคิดเห็นย่อย