WeekendHobby.com Enjoy It With Friends.. :)


พุธ,18 ธันวาคม 2567

เรื่องเล่าคนตกปลา

ทุบไอ้สากที่สัพพะยื้อ

น้ำใจ

โฉมเอยโฉมงาม

แข่งขันตกปลาสัญจร#1

ปลายฝนต้นหนาว

แข่งขันตกปลาแสมสารครั้งที่#6

ลองเรือใหม่กับไต๋โก๊ะ

หูดำที่เกาะค้างคาว

ไปลุยโฉมงามกับไต๋น้อง

ยุทธการหักเขี้ยวอินทรี

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี3

ปลายักษ์ในตำนาน

ราพาร่าพรางตัว

สานสัมพันธ์คนตกปลา ครั้งที่ 4

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี 4

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี5

ธิดาย่ำสวาท

กุเลาเกมส์คนวัยมันส์

เมษาพาเพลิน

Page 4

ตอน เทรนเนอร์ ขี้เมา"

หลังจากที่ได้กระเบนตัวใหญ่ มาเป็นตัวเปิดเกมส์ พวกเราต่างตื่นตัวกันมากขึ้น ผมคว้าหมึกตัวใหญ่จากห้องขังเหยื่อขึ้นมาเกี่ยวเบ็ดใหม่ แล้วรีบปล่อยเหยื่อลงน้ำทันทีเท่าที่จะเร็วได้ มิเช่นนั้นหมึกจะตายได้ถ้าเราไม่รีบปล่อยมันลงน้ำ คันเบ็ดถูกนำไปปล่อยสายที่ท้ายเรือตรงจุดเดิม แต่ครั้งนี้น้ำไหลแรงขึ้นมาอีกหน่อย ผมต้องร้อยตะกั่วอีก 1 ลูก เพื่อเพิ่มน้ำหนักให้เหยื่อไม่ปลิว แล้วเราก็ไปนั่งกินเหล้ากันต่อ นายแต๋งได้หนีเข้าไปนอนในเก๋งเรือด้านล่าง เพราะด้านบนเจ้าน้ำแข็งไสสุนัขพันธ์พุดเดิ้ลจองไว้แล้ว ใครอย่าได้แหยมเข้าไปใกล้เด็ดขาด แม่จะเห่าขู่คำรามตลอด เป็นอันว่าชั้นบนของเรือพวกเราต้องยอมยกให้เจ้าน้ำแข็งไสทั้งชั้น ทางด้านท้ายเรือยังคงมีพี่บึกกับนายคันดีที่ยังคงนั่งเฝ้าคันอยู่ 2 คน เวลาผ่านไปไม่นานคราวนี้ เสียงร้องเอะอะโวยวายมันดังกว่าครั้งแรกมาก ไต๋คันดีเล่นตะโกนซะเต็มหลอด "พี่ปลากินรอกพี่อีกแล้ว ผมเล่นไม่เป็นนนน…" แค่นั้นแหละ ผมกระโดดพรวดเดียวไปยืนอยู่ท้ายเรือตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มารู้อีกทีก็ตอนที่รับคันต่อจากนายคันดีแล้ว คราวนี้หนักกว่าตัวแรกอีกแฮะ ผมบอกกับเพื่อน ๆ ที่เข้ามารายล้อมคอยให้กำลังใจ แม้แต่พรานเบ็ดชื่อชั้น ที่เจ้าของเรือส่งมาเป็นคน ให้คำแนะนำกับพวกเรา

ในทริพนี้ก็เข้ามาเป็นเทรนเนอร์ให้กับผมคอยสอนโน้นสอนนี่อยู่ตลอดเวลาแหม… อุ่นใจละครับคราวนี้มีเทรนเนอร์ ดีแบบนี้รับรองตัวนี้ไม่พลาดแน่ "เนิบ ๆ น้อง เนิบ ๆ" นั่นคือคำสั่งจากพรานผู้มากด้วยประสบการณ์ ร้องบอกต่อผม สักประเดี๋ยวพี่ท่านก็เอามือมาคว้าสายเอ็น แล้วเอามือดึงสายเอ็นขึ้น แค่นั้นแหละครับ ปลามันก็ทะยานออกอย่างรวดเร็ว ดึงเอาสายเอ็นหลุดจากมือพรานเบ็ด จนสายดีดดัง...ผึ่ง.. ผมล่ะกลัวมันจะดีดเอาคัน Sabre ของผมหักจะตาย ครั้งเดียวผมนึกว่าพี่แกจะหยุด ที่ไหนได้เอาอีกแล้ว เอาอีกแล้ว เอื้อมมือมาคว้าสายเอ็นของผมอีกแล้ว... ปัดโธ่โว้ยยยย…..ตูจะอัดปลา.....นี่เป็นสายเอ็นนะ ไม่ใช่สายกีต้าร์ มาดีด ดึ้ง ดึ้ง เล่นอยู่ดาย...ผมทนไม่ไหวเลยบอกให้พรานคนเก่งหยุดดึงสายเอ็นผมเล่นได้แล้ว ถ้าขืนไม่หยุดมีหวัง ต้องเกิดการเล่นเกมส์จับคนโยนลงน้ำทะเลเป็นแน่ อิอิอิ ลักษณะการสู้เบ็ดแบบนี้ มันต้องเป็นปลากระเบน แน่นอน ทุกคนลงความเห็นพ้องต้องกันว่า "กระเบนอีกแล้ว" ถึงตอนนี้ สภาพร่างกายผม เริ่มอ่อนโรย...แรงหมดไปดื่อๆ นิ้วมือ เริ่มจะหมดแรงบีบกำ ด้ามคันเบ็ด ความเหนื่อล้า จากกระเบนตัวแรก มันทำให้ผมไม่อาจจะมีแรงเหลือพอที่จะต่อกร กับ เจ้าตัวนี้ได้ในไม้เดียว ไม่ได้การ ละ ต้องหา ผู้ช่วยแล้ว.... ใครกันนะ จะเป็นผู้โชคดี ผมเหลือบไปเห็น พี่หมูที่พึ่งตื่นขึ้นมาในตอนนั้น นี่ไงละเว้ยยยย คนที่จะมาช่วย ตูอัดไอ้เบนยักษ์ " พี่หมู พี่หมู ช่วยหน่อย เต๊อะ จะหมดแรงตายอยู่แล้ว พี่ " พี่หมูก็แสนจะดี รีบ รับคัน รับหน้าที่ อัดเจ้ากระเบนยักษ์ ที่อยู่ใต้น้ำต่อ ทันที ซึ่งตอนนี้ มันได้แต่ ลากสาย ออกไป ออกไปและออกไป จนเกือบจะ 200 เมตร ดูสายเอ็นที่เหลือ ในสปูน มันลดน้อยถอยลงไปเรื่อยๆ เอ็นเหลือ น้อยเต็มที .....

พี่หมู โถม พละกำลังทั้งหมดที่มี โน้มคัน โยก..ปั๊มเอา.... ปั๊มเอา... พ่อเทรนเนอร์ขี้เมาตัวแสบ ก็เข้ามาเทรน อยู่ข้างๆ ตัวพี่หมูเหมือนกับที่ปฏิบัติกับผมเมื่อครู่นี้..."พี่เนิบเนิบ..นานยังงั้น อย่างัดมากเกินน้อง เดี๋ยวสายขาด..เออ...นานต้องยังงั้น" เสียงเทรนเนอร์ขี้เมาพลามออกมาจากปาก ที่ตลบอบอวนไปด้วยกลิ่นสุรา จนใครบางคนที่ยืนลุ้นอยู่ข้างๆ พูดออกมาด้วยเสียงอันดังว่า "อวก... เหม็นเหล้าวะ..." เพื่อนในกลุ่ม เริ่มหงุดหงิด ..ต่อพ่อเทรนเนอร์คนนี้แล้ว.... ผมต้องรีบห้ามทับก่อนที่จะเกิดศึก ...โยนไต๋ลงน้ำ "พี่..พี่..เก๋งเรือว่างอยู่ พี่ไปนอนพักผ่อนก่อนเถอะ.จะย้ายหมายเดี๋ยวผมจะปลุกพี่มาขับเรือเอง..เรื่องอัดปลายักษ์ ๆ แบบนี้พวกผม ทำกันได้ครับ ไม่ต้องคอยบอกก็หรอกครับ.." ผมบอกแกไปอย่างนี้ หวังว่าแกคงจะยอมทำตามนะ...จากนั้นพี่หมูอัดเจ้าตัวนี้ ไม่ถึง ครึ่งชั่วโมง กระเบนยักษ์ตัวนี้ก็มาฟาดหาง หัวส่าย อยู่ที่ข้างเรือ ทุกคนที่ได้เห็น ตอนที่มันลอยตัวขึ้นสู่ผิวน้ำ ต่างก็ตกตะลึง !!!! ในความใหญ่โตมโหฬารของมัน ไต๋ตี๋ เอาตะขอสับครั้งแรก ผลาด ไปโดนเอาตรงส่วนปลายจมูกของมันฉีดขาดเป็นแนวยาวกว่า 10 เซนติเมตร ได้สร้างความเจ็บปวดที่ถูกคมตะขอสับ มันได้โถมพละกำลังที่มันมีอยู่เป็นครั้งสุดท้าย ดำดิ่งลงสู่น้ำลึก อีกหน เพื่อหวังว่ามันจะได้รับอิสระภาพ และก็เป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตมันจริงๆ !!!...พี่หมเมื่อูเห็นไต๋สับตะขอผลาดเช่นนั้น ได้หลุดเสียงออกมาว่า " เวรแล้วมั๊ยละ ไต๋ ....เกี่ยวผลาดได้ไง กว่าจะงัดมันขึ้นมาได้เหนื่อยนะ" ก็ต้องอัดกันต่ออีกพักใหญ่กว่าที่มันจะลอยตัวขึ้นมาอีก และคราวนี้ เราสามารถ เกี่ยว ตรงบริเวณ ปาก มันได้พอดี เราไม่มีปัญญา จะเอาตะขอเกี่ยว ดึงเอาตัวมันขึ้นมาบนเรือได้ ทำไง ดีละ !!!!! ล่ามจมูก มันไว้ ข้างเรือ แบบไอ้ตัวแรกดีกว่า ..ผมสรุปความเห็นออกไปให้ไต๋และเด็กเรือหาเชือกมาร้อยจมูกมัน และแล้ว เหตุการณ์ สนสะพายปลา ก็เริ่มขึ้น มันเป็นไปอย่างทุลักทุเลมาก คนร้อยเชือกก็กลัวปลา ร้อยผิดร้อยถูกไม่กล้าเอามือล้วงเข้าไปหยิบเชือกในรูจมูกของมัน เป็นเด็กเรือแท้ ๆ แต่เหตุไฉนมากลัวปลา อาจเป็นเพราะตัว มันใหญ่เกิน จนน่ากลัว ละมั้ง..... ปฏิบัติการสนตะพายปลา จบสิ้นลงเมื่อเราลงไปช่วยกัน ซึ่งต้องใช้คนช่วยกัน ถึง 3 คน กว่าจะร้อยเชือกผ่านรูจมูกมันได้ เราล่ามมันไว้ที่ข้างเรือเหมือน กับ เจ้าตัวแรก....ตัวนี้นำกลับมาชั่งที่ฝั่ง มันมีน้ำหนัง ถึง 58.5 กิโลกรัม...หลังจากนั้น ความเงียบ ก็เข้ามาเยือน พวกเรา จนเกือบจะค่อนรุ่ง นายเบียร์ ของเรา ก็ งัดเจ้าสาก ขึ้นมาเป็นอาหารเช้าได้สำเร็จ ถ้าเราไม่ได้ปลาสากตัวนี้ขึ้นมา เช้านี้ไม่รู้ว่าพวกเราจะกินข้าวกับอะไรเมื่อมองลงไปในถังแช่ อาหาร ก็มีแต่ ผักเปล่าๆ ... ใกล้ฟ้าสางเข้ามาทุกขณะ ไต๋สั่งเก็บเบ็ด เราจะย้ายหมายไปที่ หัวเกาะขามน้อย....ทุกคนรึบเก็บเบ็ดใครของใครของมันทันที่ เอ๊ะ....นายโก้ ได้ตัวอะไรขึ้นมาละนั้น เฮ้ย นั้นมัน ลูกปลาฉลามกบ นี่หว่า...ดู ดิ ติดเบ็ดตั้งแต่เมื่อไหร่ วะ .... เมื่อคันเบ็ดทุกคัน ถูกเก็บขึ้นมาบน เรือ ก็แล่น มุ่งหน้าสู่เกาะข้ามน้อย เมื่อตอนใกล้ ฟ้าสาง.......

ต่อหน้า 5.

[NEXT] [1] [2] [3] [4] [5] [6] [menu]